Aktualności

13 grudnia 1981 roku w Polsce został wprowadzony stan wojenny.

     Mając świadomość ogromnego poparcia społecznego dla „Solidarności” i związanego z tym zagrożenia dla swojej pozycji, komuniści postanowili użyć siły i rozprawić się z opozycją. „Solidarność” została zepchnięta do podziemia, a jej przywódcy aresztowani. Władza nie miała skrupułów, by strzelać do stawiających opór. Symbolem zbrodni stanu wojennego stała się masakra w Kopalni „Wujek”.

     Brutalne działania reżimu spotkały się ze sprzeciwem wolnego świata. Zapalenie świec w oknach wielu domów na całym świecie stało się znakiem pamięci o walczących o wolność i godność Polakach. Do tego symbolicznego gestu solidarności wezwali wówczas papież Jan Paweł II i prezydent USA Ronald Reagan, a płomień wolności rozbłysnął w Watykanie i w Białym Domu. Instytut Pamięci Narodowej zachęca do uczczenia pamięci ofiar stanu wojennego w ten sam sposób: zapalmy światła wolności w oknach naszych domów w środowy wieczór, 13 grudnia, o godz. 19:30 – w tym samym dniu, w którym 36 lat temu komunistyczna dyktatura usiłowała odebrać Polakom nadzieję.

---

INTERNOWANIE - oznaczało przymusowe osadzenie w ośrodku odosobnienia osób uznanych za niebezpieczne dla państwa z powodów politycznych. Odbywało się na podstawie decyzji administracyjnych (poza kontrolą sądową) komendantów wojewódzkich Milicji Obywatelskiej. Na potrzeby całej operacji utworzono z dniem 13 grudnia 1981 r. specjalne obozy (zwane potocznie internatami). W większości mieściły się w więzieniach lub aresztach. Funkcjonowały one do 23 grudnia 1982 r.

REPRESJE stanu wojennego to nie tylko internowanie, aresztowanie i skazanie działaczy opozycji (przez sądy i kolegia ds. wykroczeń), pozbawianie pracy, relegowanie z wyższych uczelni, zmuszanie do emigracji, lecz także weryfikacja, czyli czystki kadrowe w wielu środowiskach (największy zakres miały one w środowisku dziennikarskim), czy specjalne „przeszkolenia wojskowe” dla opozycjonistów uznanych za ekstremistów. Represyjną rolę (w ocenie Komitetu Helsińskiego) odgrywała również po 13 grudnia 1981 r. propaganda. W stanie wojennym Służba Bezpieczeństwa rozwinęła prowadzone wcześniej działania specjalne (nękające), służące prześladowaniu działaczy opozycji i osób z nimi związanych. Wzrosła także brutalność milicji (szczególnie ZOMO), której władze zapewniły niemalże całkowitą bezkarność, co z kolei powodowało liczne pobicia, do dziś nieukarane, a nawet zabójstwa.

OFIARY STANU WOJENNEGO - Trudno oszacować dokładną liczbę śmiertelnych ofiar represji w okresie stanu wojennego (13 grudnia 1981 r. – 22 lipca 1983 r). Utworzona w 1989 r. Sejmowa Komisja Nadzwyczajna do Zbadania Działalności MSW, stwierdziła, że za 88 na 122 niewyjaśnionych przypadków zgonów działaczy opozycji odpowiedzialność ponosi komunistyczny aparat represji.

Więcej na stronie pamiec.pl i http://13grudnia81.pl/

RL/MM