Kalendarz Wydarzeń

„Czy wiesz że…?”

Wigilia Wielkanocy poświęcona jest adoracji Chrystusa w grobie. To także dzień błogosławieństw. Święci się pokarmy, ogień, ciernie i wodę. Dziewczęta kwiatami z bibuły stroiły obrazy w kościele oraz kapliczki  Biedni chodzili po wspomożeniu, dostawali jajka, chleb, wędlinę. Najbogatszy gospodarz we wsi jechał furmanką po księdza, który przy kapliczce święcił pokarmy i wodę. Do święcenia szły przeważnie kobiety i dzieci niosąc kosze ze święconką, która rodzina zamożniejsza tym koszyk większy. Zawsze znajdował się w nim chleb jako symbol "chleba żywego, który zstąpił z nieba", jajko symbol odradzającego się życia, baranek nawiązujący do baranka ofiarnego. Sól, pieprz i chrzan jako odpowiednik biblijnych gorzkich ziół chroniących pokarmy przed zepsuciem. Spożycie pobłogosławionych potraw zapewniało domownikom szczęście, zdrowie, siłę i pokój. W drodze powrotnej do domu kobiety biegły jedna przed drugą na wyścigi nie oglądając się. Spieszyły się, żeby len nie zarósł w polu. Gałązki tarniny z poświęconego ognia wrzucano do studni, by chronić ją przed robactwem, wlewano też kilka kropel wody święconej, by studnia służyła cały rok gospodarstwu. Ceremonię Wielkiej Soboty kończy nabożeństwo Wigilii Paschalnej, podczas której odnawia się obietnice dane na chrzcie świętym. Wieczorna Msza jest początkiem uroczystości wielkanocnych.