To pierwszy dzień tzw. Triduum Paschalnego, w którym wierni wspominają Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa. Wielki Czwartek to święto ustanowienia Eucharystii i sakramentu kałaństwa. W tym dniu na znak żałoby milkną dzwony, organy. Rozbrzmiewają za to kołatki. Podczas wieczornego nabożeństwa kapłani myją nogi dwunastu biedakom lub klerykom. Naśladują w ten sposób Chrystusa, który przed wieczerzą paschalną obmył nogi apostołom. Po Mszy świętej następuje otwarcie tabernakulum i przeniesienie Najświętszego Sakramentu do ciemnicy, gdzie Chrystus cierpi i czeka na śmierć. W dawnej tradycji ludowej tego dnia odwracano lustra do ściany przykrywano je chustami. Nie można było siać zboża. W Wielki Czwartek poświęcano modlitwy i pamięć zmarłym, wierzono że tego dnia dusze zmarłych wracają i chowają się w piecach, dlatego też wygaszano wszystkie ognie w piecach. Przy kapliczkach palono stare krzyże przydrożne i stawiano nowe, bo tylko w tym dniu można było to robić.