Kalendarz Wydarzeń

Ćwiczenia dykcji i emisji głosu.

 

W pierwszym etapie rozpoczynamyod ćwiczeń rozgrzewających aparat mowy - ćwiczenia oddechowe:

- ćwiczenia z wdechem:przekładanie drobnych elementów za pomocą „wsysania” ich przez słomkę (np.układanie kropek na wyciętym z papieru muchomorku lub biedronce);

- ćwiczenia z piórkami:

 *   zdmuchiwanie z ręki i łapanie

  *  dmuchanie na piórko,aby jak najdłużej było w powietrzu

  *  mocne dmuchnięcie,aby piórko poleciało jak najdalej

- dmuchanie ku górze na swoją grzywkę, aby się włosy ruszały i utrzymywały chwilę w powietrzu ;

- wykonywanie „dmuchanych obrazków” za pomocą kartki z plamą farby, którą dziecko rozdmuchuje z pomocą słomki, aby powstał obrazek;

 - dmuchanie do celu (np. papierowych lub z folii aluminiowej kuleczek);

- dmuchanie na „zabawki" pływające po wodzie (mogą to być nakrętki po napojach)

- puszczanie baniek mydlanych

- ziewanie z głębokim wdechem powietrza i spokojnym wydechem

 

Drugi etap to ćwiczenia usprawniające narządy mowy.

Celem usprawniania mięśni narządów mowy jest podniesienie sprawności i precyzji ruchów artykulacyjnych, co sprzyja wyrazistemu wymawianiu głosek, wyrazów.

- przesuwanie szczęki dolnej w prawą i lewą stronę (spokojnie, niezbyt energicznie)

- przy zamkniętych ustach naśladowanie żucia gumy

- przesuwanie wyciągniętym językiem jak najdalej w prawą i lewą stronę

- oblizywanie ruchem kolistym dolnej i górnej wargi

- próbujemy językiem dotknąć czubek nosa

- kląskanie językiem (naśladowanie „biegu konia")

- nabieranie powietrza w jamie ustnej - balonik

- naśladowanie samochodu - wrrrr

 

Gdy jesteśmy dobrze przygotowani i rozgrzani, przechodzimy do następnego etapu.

Poniżej przedstawiam krótkie wierszyki łamiące języki:

Żółta żaba żarła żur,

piórnik porósł mnóstwem piór.

Halo, Hela, w hucie huk

Żółw ma czwórkę krótkich nóg

 

Na podwórku piórek górka.

Koło Burka kurek piórka.

Wpada Burek w górkę piórek.

Kurki z górki gna za murek!

 

"Nie pieprz, Pietrze, pieprzem wieprza,

Wtedy szynka będzie lepsza."

"Właśnie po to wieprza pieprzę,

Żeby mięso było lepsze."

"Ależ będzie gorsze, Pietrze,

Kiedy w wieprza pieprz się wetrze!"

Tak się sprzecza Piotr z Piotrową,

Wreszcie posłał po teściową.

Ta aż w boki się podeprze:

"Wieprza pieprzysz, Pietrze, pieprzem?

Przecież, wie to każdy kiep, że

Wieprze są bez pieprzu lepsze!"

.

Trzynastego, w Szczebrzeszynie

chrząszcz się zaczął tarzać w trzcinie.

Wszczęli wrzask Szczebrzeszynianie:

- Cóż ma znaczyć to tarzanie?!

Wezwać trzeba by lekarza,

zamiast brzmieć, ten chrząszcz się tarza!

Wszak Szczebrzeszyn z tego słynie,

że w nim zawsze chrząszcz brzmi w trzcinie!

A chrząszcz odrzekł nie zmieszany:

- Przyszedł wreszcie czas na zmiany!

Drzewiej chrząszcze w trzcinie brzmiały,

teraz będą się tarzały.

 

Mała muszka spod Łopuszki

chciała mieć różowe nóżki -

różdżką nóżki czarowała,

lecz wciąż nóżki czarne miała.

- Po cóż czary, moja muszko?

Ruszże móżdżkiem, a nie różdżką!

Wyrzuć wreszcie różdżkę wróżki

i unurzaj w różu nóżki

 

Na peronie w Poroninie

pchła pląsała po pianinie.

Przytupnęła, podskoczyła

i pianino przewróciła.

 

W gąszczu szczawiu we Wrzeszczu

klaszczą kleszcze na deszczu,

szepcze szczygieł w szczelinie,

szczeka szczeniak w Szczuczynie,

piszczy pszczoła pod Pszczyną,

świszcze świerszcz pod leszczyną,

a trzy pliszki i liszka

taszczą płaszcze w Szypliszkach.

 

Za parkanem wśród kur na podwórku

kroczył kruk w purpurowym kapturku,

raptem strasznie zakrakał

i zrobiła się draka,

bo mu kura ukradła robaka.

 

Zachęcam Państwa do samodzielnych poszukiwań tekstów i krótkich wierszyków w literaturze polskiej oraz do ćwiczenia dykcji z dziećmi. Te ćwiczenia z pewnością pomogą dziecku „wyrazić wszystko co pomyśli głowa" a przez to nabycie pewności siebie oraz odnoszenie sukcesów w nauce.